Անմահ հերոս Գևորգ Խաչատրյան

Գևորգ Ռուստամի Խաչատրյանը ծնվել է 2001 թվականի սեպտեմբերի 14-ին՝ մայրաքաղաք Երևանում։ Նախնական կրթությունը ստացել է թիվ 119՝ ֆրանսիական թեքումով դպրոցում։ Չորրորդ դասարանն ավարտելուց հետո՝ տեղափոխվել է 194 հիմնական դպրոց։

Դպրոցն ավարտելուց հետո՝ ընդունվել է Երևանի ինֆորմատիկայի պետական քոլեջ։ Նախքան բանակ զորակոչվելն ընդունվել է Մոսկվայի Սկրյաբինի անվան պետական ակադեմիայի բիոտեխնոլոգիական ֆակուլտետ։

«Անչափ դժվարանում եմ պատմել նրա մասին, որովհետև շատ լուռ տղա էր, համեստ, նույնիսկ գրատախտակի մոտ չէր գալիս, ասում էր տվե՛ք, ես տեղում կլուծեմ։  Բարևելիս կարմրում էր, ամաչում: Երբեք ոչինչ չի ցուցադրել: Լուռ, համեստ, բարի, ազնիվ, այնքան անկեղծ ու մարդկային՝ կարծես ամբողջ կյանքում պատրաստվել էր իր այդ հերոսությանը, եկել էր պահը, և նա ցույց էր տվել իր ով լինելը: Չեմ հիշում նույնիսկ մի միջադեպ, որ պատմեմ: Գևորգը ուրիշ մարդ էր: Նա նման էր շաքարի, որ գցում ես թեյի մեջ, չի երևում, բայց  քաղցրացնում է թեյը,- պատմում է դասղեկը` Անահիտ Մկրտչյանը։

«Գևորգի հետ ծանոթացել եմ 4-րդ կամ 5-րդ դասարանում, երբ նա եկավ մեր դասարան, ու մինչև վերջ ընկերներ մնացինք:  Մեր դասարանում ամենահամեստն ինքն էր: Երևի դա էր պատճառը, որ սկսեցինք շփվել: Գոռը և Գևորգը բակային ընկերներ էին, իսկ ես ու Գոռը՝ դասընկերներ: Այդպես ստացվեց մեր ընկերությունը: Երբեք չենք վիճել: Լավ հիշողություններ կան Գևի հետ կապված: Համարյա միասին զորակոչվեցինք բանակ՝ մի քանի օրվա տարբերությամբ։ Ասացի արի միասին, նույն օրը վերցնենք, Գևը ասաց, որ չի կարող, քննություն ունի: Համալսարան պիտի ընդունվեր»,- պատմում է մտերիմ ընկերը՝  Աղասին։

Գևորգ Խաչատրյանը պարտադիր ժամկետային զինվորական ծառայության է զորակոչվել 2020 թվականի հուլիսի 28-ին։ Սկզբնական շրջանում ծառայել է Արցախի Հանրապետության (այժմ օկուպացված է Ադրբեջանի կողմից) Մարտունու շրջանի զորամասերից մեկում։

2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից Գևորգը մասնակցել է Արցախյան քառասունչորսօրյա պատերազմական գործողություններին։  Ադրբեջանի կողմից սանձազերծած պատերազմում՝ հմուտ և գրագետ կատարել է իր առջև դրված մարտական խնդիրները ու որպես հաշվարկի նշանառու՝ ակտիվ մարտական գործողությունների է մասնակցել Ջրականի, Հադրութի և Վարանդայի պաշտպանության համար մղվող մարտերում։ 2020 թվականի հոկտեմբերի 6-ից հոկտեմբերի 10-ը հաշվարկի կրակով կարողացել են հակառակորդին պատճառել կենդանի ուժի և զրահատեխնիկայի զգալի կորուստներ: Հոկտեմբերի 10-ին  Հադրութի մոտակայքում գտնվող 9-րդ կիլոմետր կոչվող տեղամասում հերոսաբար զոհվել է՝ հակառակորդի անօդաչու թռչող սարքի հարվածից:

«Ես այդ ժամանակ ամենամտերիմը Գևորգի հետ էի, դե, ճանաչում էինք իրար, նույն թաղամասից էինք, նույն դպրոցից։ Գևորգը նոր էր տեղափոխվել մեր զորամաս, երբ սկսվեց չարաբաստիկ պատերազմը: Մեզ հատկացրին թաքստոց (բունկեր) Ակնային մերձակա մի գյուղում: Ամեն օր սպասում էինք՝ ուր որ է ավարտվելու է պատերազմը, բայց ո՛չ, պատերազմը շարունակվում էր, տղաներին օգնություն էր հարկավոր: Մեզ ասվեց, որ մենք նորակոչիկներ ենք և կարող ենք հրաժարվել առաջնագիծ մեկնելուց, սակայն մենք պատրաստ էինք և վստահ, որ պիտի օգնության հասնենք: Ես ու Գևը միասին ուտում էինք, միասին քնում»,-պատմում է ընկերը՝ Գոռը ու շարունակում. «Պիտի ստիպված նահանջեինք Ջրականից ու մի թաքստոց կար, որին պիտի հասնեինք, գիշերը մնայինք, որ կրակային դիրք փոխեինք: Կիլոմետրերով քայլեցինք: Մեզ կապ տվեցին, որ մեքենաները պիտի գան մեր հետևից: Հենց եկանք, կապ տվեցինք: Մեքենաները երբ եկան, տղաները վազքով բարձրացան, իսկ անօդաչուն հարվածեց մեքենաներին: Գևորգի գլխին սաղավարտախոս (շլեմոֆոն) կար, դա խանգարեց նրան, որ լսի անօդաչուի ձայնը: Ես փրկվեցի, որովհետև իմ գլխին չկար ո՛չ գլխարկ, ո՛չ սաղավարտախոս։ Ես էլ ուզեցի նստեմ մեքենան, բայց պտտվեցի ու արդեն անօդաչուի ձայնը լսելով՝ ինձ գցեցի փոսը: Տղաները չլսեցին, մեքենայի մեջ էին, զոհվեցին։ Դա հոկտեմբերի 10-ի գիշերը, լույս առավոտն էր՝ 4:30- 6:30-ի կողմերը։ Գևորգը ընկերոջ՝ Մանուկի հեռախոսահամարն էր տվել, ու ասել. «Եթե ինձ հետ բան պատահի, լուրը կփոխանցեք ընկերներիս, իրենք կիմանան՝ ինչ անեն»,- պատմում է Գոռը։

Գևորգի զոհվելուց հետո մայրը որոշել է տղային նվիրված գիրք գրել, քանի որ ամբողջ ծառայության ընթացքում՝ մինչ պատերազմի սկսվելը, ինչ խոսել են հետաքրքիր, հիշարժան դրվագները  գրի է առել։ Նրա բակի, դասարանի, համալսարանական և ծառայակից ընկերները ևս որոշել են իրենց հիշողություններով կիսվել։ Մայրը գիրքը վերնագրել է «Պատերազմի ձայնը 9-րդ կիլոմետրից», քանի որ երբ պատերազմի ժամանակ խոսել է տղայի հետ՝ լսել է պայթյունի ձայներ, իսկ տղան հանգստացրել է մորը, ասելով, որ դա իրենց մոտ չէ,  անհանգստանալու կարիք չկա և բացի դրանից էլ՝ Գևորգը զոհվել է Հադրութի մոտակայքում գտնվող «9-րդ  կիլոմետր» կոչվող տեղամասում։

Գևորգը զոհվել է հոկտեմբերի 10-ին՝ Հադրութում, հուղարկավորված է «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում։

Գևորգ Ռուստամի Խաչատրյանը հետամահու Արցախի Հանրապետության նախագահի հրամանով պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով:

«Հանուն հայ զինվորի» ՀԿ-ն և Banak.info-ի խմբագրությունը ցավակցում են ընտանիքի անդամներին և կիսում կորստյան ծանր վիշտը։

 Մանե Մանուկյան